بهبود و ارتقای سطح کیفیت محصول و خدمات ارائه شده توسط بنگاه ها اولین و اصلی ترین عامل پیشرفت نسبت به رقبا و گرفتن سهم عمده بازار می باشد. در همین راستا تجزیه و تحلیل حالت های خطا و آثار آنها ابزاری کارآمد بمنظور بهبود کیفیت در مدیریت کیفیت می باشد. با توجه به انتقادات فراوان به روش سنتی، عدد تقدم ریسک در تجزیه و تحلیل حالات خرابی بالقوه از ضرب سه عدد شدت، وقوع و تشخیص تشکیل می شود. به منظور برطرف کردن عیوب موجود، روش جدیدی برای محاسبه عدد تقدم ریسک در تجزیه و تحلیل حالات خرابی بالقوه بر پایه روش تحلیل پوششی داده ها معرفی می گردد. هدف از این تحقیق ارائه نوع جدیدی از عدد تقدم ریسک با تخصیص وزن های مختلف برای هر یک از فاکتورهای ریسک می باشد.همچنین با توجه به این که اعداد شدت، وقوع و تشخیص توسط تیمی متشکل از گروه های مختلف خبرگان بدست می آید و عاملی قطعی و ثابت نمی باشد، در این پژوهش از روش بهینه سازی استوار که نتایج تحلیل پوششی داده ها را می پوشاند و پیچیدگی کمتری نسبت به روش فازی دارد، استفاده شده است. نتایج حاصل از مثال حل شده حکایت از موثرتر بودن مدل پیشنهادی نسبت به RPN سنتی دارد و رتبه بندی کاملی از حالات خرابی را ارائه می کند.

مقدمه: روش تجزیه و تحلیل حالات خطر و اثرات ناشی از آن روشی است که به طور سیستماتیک به شناسایی دلایلی که یک محصول یا یک فرآیند می تواند با آن مواجهه داشته باشد و نتایج و اثرات ایجاد شده آن می پردازد. هدف این مطالعه ارزیابی خطرات بالقوه موجود در بخش های مختلف پالایشگاه شیراز با استفاده از این تکنیک ارزیابی ریسک می باشد.روش بررسی: در یک مطالعه مقطعی، فعالیت های فرزکاری، جوشکاری، حمل و نقل و جابجایی اجسام و غیره در پالایشگاه شیراز با استفاده از رابطه نمره اولویت خطر پذیری (RPN: Risk Priority Number) برای تک تک فعالیت های فوق مورد بررسی قرار گرفت سپس نتایج حاصله با استفاده از نرم افزار Excel مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد که بالاترین سطح نمره RPN در فعالیت های حمل و جابه جایی اجسام و قسمت تراشیدن سطوح خارجی به ترتیب قبل و بعد از اقدامات اصلاحی دارای عددRPN (200 و 210) و (72 و 84) می باشد. در حالی که نمره اولویت پذیری خطر در فعالیت های جوشکاری و مته کاری خارجی به ترتیب قبل و بعد از اقدامات اصلاحی دارای عدد RPN (144 و 120) و (24 و 36) می باشد ولی یافته ها نشان می دهند که فعالیت هایی که نمره RPN پایینی دارند دارای اولویت بیشتری نسبت به فعالیت های با نمره دهی بالاتر از نظر شدت آسیب می باشند.بحث و نتیجه گیری: با توجه به بالا بودن نمرهRPN در برخی از فعالیت ها مانند جابجایی و حمل و نقل اجسام و فرزکاری می توان با به کارگیری اقدامات کنترلی مناسب به سطح ریسک قابل قبولی رسید که نشان دهنده مفید و کارا بودن روش(FMEA) می باشد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و هدف: این مطالعه به منظور شناسایی و کنترل خطرات موجود در سالن های تولید یک شرکت دارو سازی انجام گرفت. در این تحقیق از روش (FMEA) برای شناسایی و ارزیابی خطرات استفاده شد.روش بررسی: روش (FMEA) به صورت سیستماتیک خطاهای سیستم و وسایل را مورد بررسی قرار میدهد که اغلب منجر به بهبود در طراحی سیستم و وسایل می شود. در ابتا سیستم ها به عنوان هدف مطالعه در نظر گرفته شدند. سپس بر اساس مشاهدات عینی، آمار حوادث رخ داده و مصاحبه با مدیریت، سرپرستان و پرسنل، سیستم های پر خطر شناسایی و جهت تکمیل کاربرگ های (FMEA) در نظر گرفته شد. سپس حدود سیستم ها تعیین و داده های مربوط به اجزای هر سیستم، عملکرد و تعامل بین آنها گردآوری شد. همچنین برای جلوگیری از سردرگمی ناشی از وجود اجزای مشابه، یک تعریف کننده واحد برای سیستم ها تعریف شد.یافته ها: همه حالات شکست و اثرات آنها برای هر کدام از اجزا مشخص و ثبت شد. متعاقبا اثرات مستقیم هر حالت شکست و تعامل آنها با سایر اجزا درون و برون سیستم مشخص شد. عدد اولویت ریسک نیز با توجه به معیار های جهانی و خود سازمان مشخص شد. در آخر چندین راه حل و راهکار برای کاهش احتمال بروز و شدت حوادث ناشی از شکست ها و افزایش قابلیت ردیابی آنها پیشنهاد شد.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که اگر چه به ظاهر و در یک نگاه سطحی ممکن است صنعت داروسازی یک صنعت ایمن به نظر برسد، اما خطرات بیشماری در محیط کار چنین صنایعی موجود است که می تواند موجب بروز حوادثی بعضا غیرقابل جبران گردید. بر اساس یافته های این پژوهش موارد ذیل پیشنهاد می شود:-1 تهیه و اجرای دستورالعمل های جامع جهت بازرسی منظم و دوره ای از دستگاهها و سیستم ها به منظور عیب یابی، شناسایی و بررسی خطرات و آثار آنها -2 تهیه و اجرای برنامه های جامع ربای تعمیر و نگهداری سیستم ها -3 تهیه و اجرای برنامه های جامع آموزشی هدفمند.